Παραπλανιόμαστε καμιά φορά, αμφιβάλλουμε για πράγματα φανερά, ακόμα κι όταν έχουμε ανακαλύψει το μυστικό μιας καλής ζωής. Η λύση μου, φυσικά, δεν είναι η ιδανική. Όταν όμως δεν αγαπάς τη ζωή σου, όταν ξέρεις ότι πρέπει να την αλλάξεις, δεν έχεις πια περιθώρια επιλογής, έτσι δεν είναι; Τί να κάνεις για να γίνεις διαφορετικός; Τίποτα, αδύνατο. Θα πρέπει να μην είσαι πια κανένας, να λησμονήσεις τον εαυτό σου για κάποιον άλλο, για μια τουλάχιστον φορά. Πώς όμως; Μη με κουράζετε περισσότερο. Είμαι σαν εκείνο το γεροζητιάνο που δεν άφηνε το χέρι μου, μια μέρα, σ' ένα υπαίθριο καφενείο: "Αχ, κύριε", έλεγε, "δεν είμαστε κακοί άνθρωποι, μα χάνουμε το φως!" Ναι, έχουμε χάσει το φως, τα πρωινά, την αγία αθωότητα εκείνου που συγχωρεί τον εαυτό του.
Αλμπέρ Καμύ (7 Νοεμβρίου 1913 - 4 Ιανουαρίου 1960)
Η Πτώση, μτφρ.: Νίκη Καρακίτσου - Ντουζέ & Μαρία Κασαμπάλογλου Ρομπλέν, εκδόσεις Καστανιώτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου