Τσάροι, βασιλιάδες, αυτοκράτορες,
Κυρίαρχοι ολάκερης της γης
Παρελάσεων ηγούνταν,
Μα το χιούμορ δεν άντεχαν.
Στα παλάτια των υψηλών προσώπων,
Όλες τις ημέρες των σημαιοστολισμών
Σαν ερχόταν ο πλάνητας Αίσωπος,
Αμέσως έμοιαζαν αυτά με φτωχόσπιτα.
Στα σπίτια, όπου ο ταρτούφος πάτησε
Με τα καχεκτικά του πόδια,
Όλη τη χυδαιότητα ο Νασρεντίν Χότζα
Σάρωνε, σα του σκακιού τα πιόνια, με αστεία.
Θέλησαν το χιούμορ ν’ αγοράσουν -
Έλα όμως που να τ’ αγοράσεις δεν μπορείς!
Θέλησαν το χιούμορ να σκοτώσουν -
Μα το χιούμορ τους μούντζωσε!
Δύσκολο πράγμα να το πολεμήσεις.
Το εκτελούσαν διαρκώς.
Κομμένο το κεφάλι του
Κουνιόνταν στην λόγχη του τυφεκιοφόρου.
Μα μόλις των παλιάτσων οι φλογέρες
Άρχιζαν την αφήγησή τους
Εκείνο φώναζε δυνατά:
«Να’ μια κι εγώ!»
Κι άρχιζε να χορεύει όμορφα.
..........................................
Το χιούμορ έκρυβαν στα κελιά
Μα δεν κατάφεραν απολύτως τίποτα.
Μέσα από τοίχους πέτρινους και κάγκελα
Περνούσε.
Ξερόβηχε κρυωμένο,
Σαν απλός στρατιώτης
προχωρούσε σιγομουρμουρίζοντας ένα τραγουδάκι
Με το ντουφέκι του
Προς τα Χειμερινά Ανάκτορα.
Γεβγκένι Γεφτουσένκο
(Μετάφραση : Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου