Είμαι γυμνός!. Μαζεψέ με στα διάφανα χέρια σου
κι άρχισε ξανά να με ντύνεις.
Λιγοστεύω απ' τις ληστείες. Ο χρόνος
σαν άρπαγας δολοφόνος
ρουφαει το κρασί απ' τα χείλη μου.
Και οι άλλοι γύρω μου, χαίρονται
να με βλέπουν γυμνό και τρισάθλιο
να ταΐζω τους κλέφτες.
Εσύ, όμως, ποτέ δε με λήστεψες.
Πάλευες και παλεύεις διαρκώς να με ντύσεις.
Έχεις κάτι περίεργους καρπούς στο κελάρι σου
που χαμηλώνουν την παγωνιά
κι ανεβάζουν τη δίψα.
Ω, χωρίς εσένα θα λιγόστευα επικίνδυνα ·
δε θα μπορούσα να συντηρήσω
ουτε μια
δροσερή λέξη
στα χείλη μου.
Στέλιος Γεράνης (1920-1993)
Ποιητική ανθολογία της νέας ελληνικής γενιάς, Εκδόσεις Άγκυρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου