Χρίστος Λάσκαρης - Γυρίζει από μακριά

Γυρίζει από μακριά·

τ’ ανεστραμμένα μάτια του

στις κόγχες ξαναμπαίνουν,

λίγο ακόμα

και ακινητούνε τα μαλλιά.

Τα τελευταία φτερουγίσματα,

σωπαίνουν.