Βλέπω από το παράθυρο
το τραίνο να φτάνει
σαν σκουριασμένο έντομο
με διεσταλμένες τις κόρες στα μάτια.
Τι εύκολα σέρνει τα φέρετρα
διασχίζοντας τη λιόφωτη κοιλάδα!
Είκοσι ένα, είκοσι δυο…
Γεμάτα είναι ή άδεια;
Τώρα πετά συρίζοντας ατμό
που με ζυγώνει ανάλαφρα
σαν μήνυμα θολό.
Δυναμώνω το ράδιο:
μια σουίτα για τσέλο. Στο βάθος
μπορεί κανείς να ακούσει καθαρά
τον μουσικό που ασθμαίνει.
σαν σκουριασμένο έντομο
με διεσταλμένες τις κόρες στα μάτια.
Τι εύκολα σέρνει τα φέρετρα
διασχίζοντας τη λιόφωτη κοιλάδα!
Είκοσι ένα, είκοσι δυο…
Γεμάτα είναι ή άδεια;
Τώρα πετά συρίζοντας ατμό
που με ζυγώνει ανάλαφρα
σαν μήνυμα θολό.
Δυναμώνω το ράδιο:
μια σουίτα για τσέλο. Στο βάθος
μπορεί κανείς να ακούσει καθαρά
τον μουσικό που ασθμαίνει.
Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
Πηγή: ΠΟΙΕΙΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου