Τετάρτη 21 Ιουνίου 2023

Αλεξάνδρα Πλαστήρα - Ποιήματα

 

Από το δεύτερο βιβλίο της (Στιγμή, 1986), Το φως που βλέπουμε τώρα:

ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Η αλήθεια είναι πικρή
γιά τις φυτείες
μα οι αναμνήσεις
είναι ανώτερες

μιά άλλη ζωή
είναι μέσα μου
καμένη φτωχή
βαρσοβία

μου έλεγες πως είναι
πεθαμένη
μα να που έβρεξε
κι έγινε

ακόμα
πιό ρομαντικό
το καλοκαίρι


ΖΕΥΓΟΣ

Γλυκιές φροντίδες αλλά όχι παιδί
κανένα παιδί να μη μας χωρίσει
απ’ το θάνατο

καμιά βιασύνη
ούτε αύριο ούτε άνθος
ποτέ μιά καμπάνα
να μη μας χωρίσει απ’ το θάνατο

αργότερα όχι
ασφαλώς όχι τώρα
αν χτυπήσει ρολόι
θα έχουμε κιόλας φύγει

χωρίς να διαλέξουμε όχθη
στη μέση ακριβώς της δροσιάς


Ένα ακόμη, από το τρίτο βιβλίο της, Νερό στο πρόσωπο (Άγρα, 1993):

ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ
Μέχρι την πόρτα
θυμόμουν
στον κήπο το ξέχασα

σκύβοντας
πάνω σου
ξέχασα

πως δόθηκαν σπλάχνα
και μέλη και πρόσωπο
γι’ αυτά τα λουλούδια


Και ένα από το τέταρτο, Τόπος γιά να ζεις (Άγρα, 1999):

ΖΩΗ ΟΠΩΣ ΤΟ ΠΑΘΟΣ
Οι καλοί τρόποι κρύβουν τον πόνο μου
Πού είσαι άραγε
και πόσο θα κρατήσει αυτό

Θα έλεγα όχι πιά
μα λέω
όχι ακόμα

Και πάλι νυχτώνει
πάλι αγγίζουν τα κλαδιά
το φεγγάρι

Κι εγώ προσφέρω ευκάλυπτο
με ατάραχη όψη
Φθονώντας τα κλαδιά

Τέλος, τρία ποιήματα που δεν έχουν ενταχθεί ακόμη σε βιβλία:

Η ΦΙΛΗ Θ’ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΗΣΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ
Υπάρχει πολλή ομορφιά
που δυσκολεύει τα πράγματα
Θα πρέπει να κρύψω τη λύπη μου
τα πρόβατα τα βρίσκω
χωρίς βοσκό στη λίμνη
που κατεβαίνω να δω
την κοφτερή στέγη
Κοφτερή στο νερό
όπως και στην καρδιά
η ανάμνηση της πίστης

(δημοσιευμένο στο περιοδικό «Εντευκτήριο», τ. 52, 2000)

ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΑΛΟΓΑ
Στον καναπέ ξαπλωμένη
υφίσταμαι επιδρομή
Ποιος είσαι άνθρωπέ μου;
Ασφαλώς ηγείσαι
πανάρχαιας φυλής
Πολύ με τιμάς
Δεν θέλω να σε προσβάλω
μα εγώ μόλις γύρισα
κατάκοπη στο παρόν

ΕΧΩ ΜΠΛΕΞΕΙ

Πάλι στης Βίβλου τα μονοπάτια
κατσικούλες και ληστές
τη φωνή του θεού
ακούνε αίφνης
Ξαναπέφτω κι εγώ στα γόνατα
Μ' εμένα Κύριέ μου τι θα γίνει;
Εσύ όχι ακόμα λέει
και στέκομαι άκρη άκρη
γιατί στη μέση
περνάνε οι σωσμένοι
καμαρωτά

(και τα δυο δημοσιευμένα στο περιοδικό «The Books’ Journal», τ. 68, Ιούλ. 2016)


Αναδημοσίευση από: https://metalogiaginetai.blogspot.com/2017/03/2017-1980.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Διονύσης Καψάλης, Όλα τα δειλινά του κόσμου

 Εκείνο το κατάλευκο μαντίλι ποιος θα το βάλει  και δεν θα ντραπεί; Ρωτήστε πιο ψηλά: αιώνες τώρα το συζητούν στις τάξεις των αγγέλων. (στο ...