Georg Trakl - Στη Γιοχάννα

Ακούω συχνά το βήμα σου

Να αντηχεί μέσα στο δρόμο

Στον καστανόχρωμο κηπάκο

Τη γαλαζωπή σκιά σου

Κάτω από την κρεβατίνα

Καθόμουν σιωπηλός μπρος στο κρασί

Μια σταγόνα αίματος

Έσταξε από τον κρόταφό σου

Στο τραγουδιστό ποτήρι

Δίχως τέλος η μελαγχολία.

Φυσάει από τα άστρα σαν χιόνι

Ένας άνεμος ανάμεσα στα φύλλα

Διπλό θάνατο πεθαίνει

Τη νύχτα ο άνθρωπος ο ωχρός

Το πορφυρό σου στόμα πληγή

Που μέσα μου κατοικεί

Σαν να ερχόμουν από τους πράσινους

Ελάτινους λόφους και τους θρύλους

Της δικής μας πατρίδας,

Που την ξεχάσαμε εδώ και καιρό-

Ποιοι είμαστε; Γαλάζιος θρήνος

Μιας βρυοσκεπούς πηγής

Όπου οι βιολέτες

Την άνοιξη ευωδιάζουν μυστικά

Ένα ειρηνικό χωριό το θέρος

Κάποτε προστάτευε τα χρόνια τα παιδικά

Από το δικό μας γένος,

Τώρα πεθαίνουν στον βραδινό

Λόφο οι άγγελοι οι λευκοί

Ονειρευόμαστε τον τρόμο

Του νύχτιου αίματός μας

Σκιές στην πετρωμένη πόλη

Από το βιβλίο “Γκεόργκ Τρακλ, Ένας Οδοιπόρος στον Μαύρο Άνεμο, εκδόσεις Νησίδες, 2014, σε εισαγωγή, σημειώσεις, σχόλια, μετάφραση Ιωάννας Αβραμίδου.