Το να σωπαίνεις ίσως είναι μουσική,
μια μελωδία αλλιώτικη,
με νήματα κεντημένη απουσίας
στην ανάποδη κάποιου ξένου εργόχειρου.
Η φαντασία είναι του κόσμου η αληθινή ιστορία.
Φως πατημένο, φως από κάτω.
Η δε ζωή πετιέται μεμιάς απροσδόκητη
μέσ’ από μια κλωστή λασκαρισμένη.
Το να σωπαίνεις ίσως είναι μουσική,
ίσως όμως είναι και το κενό ακόμα,
αφού το γεγονός ότι μιλάμε
έρχεται και το γεμίζει ίσαμε πάνω,
το ξεχειλίζει.
Το να σωπαίνεις όμως είναι ίσως πότε-πότε
και του ίδιου εκείνου του κενού η μουσική.
Μτφρ. Γιώργος Κεντρωτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου