Νύχτα! Ελευθερία! Κι ένα θεϊκό
τσιγάρο στα χείλη μου. Κι έξω
έξω απ΄ το σπίτι μου, μακριά
από τη μυρωδιά της οικογένειας,
προς τη θαυμάσια πολύχρωμη πόλη
και μ΄ αναμμένες όλες τις αισθήσεις μου!
Ω! είναι μια ορχήστρα ολόγυρά μου
απαλή, σκόρπια…
και μια
τρέλα χρωμάτων: ο δρόμος.
Ηχεί πεντακάθαρα
κάτω απ΄ τα βήματα του κόσμου που βαδίζει,
και τ΄ άδεια οχήματα των τραμ
που δίπλα μου περνάνε - εν κινήσει-
μου ρίχνουνε την πιο όμορφη κραυγή του τραγουδιού
που κάτω εκεί - στο βάθος της οδού-
ασθενικά ξεκίνησε.
Και τα φώτα - τα αισθησιακά τα ηλεκτρικά τα φώτα -
βγαίνουν απ΄ τα καφέ
νωθρά - ανάγωγα - και ξεψυχούν
στο πεζοδρόμιο - αμυδρά:
μες στο καφέ
ο αραιός
θόρυβος φλιτζανιών κι η απαλή
μυρωδιά του ατμού!
Ασάλευτα
τα φώτα των οδών κοιτούν
μ΄ ακάθαρτη επιθυμία
τα πράγματα˙ και κάνουν
από το καθετί - ω, για τη δική τους τη χαρά-
έναν κόλπο σκιάς: ω! όπως,
όπως στο σώμα μιας γυναίκας,
γεμάτο έξαψη!
Κανείς δεν ξέρει τι ποθεί τούτη την ώρα. Ζει
μια επιθυμία αισθησιακή
για όλα τα πράγματα˙ αγαπά
το κάθε πρόσωπο ανθρώπου που περνά: πρόσωπα
γυναικών, μισοειδωμένα
μες στων ματιών την ξαφνική φωτιά, πρόσωπα
μελαψά ανδρών
που τα΄ δαμε
μέσα στη σύντομη αστραπή ενός τσιγάρου…
Ω! η επιθυμία γίνεται
τώρα ένα βάσανο στις φλέβες!
Κλαίμε σχεδόν
που δεν μπορούμε πλήρως
να τα κατέχουμε όλ΄ αυτά!... και τότε
ξαπλώνουμε μες στη σκιά
ενός περιβολιού
πάνω από το ποτάμι
- ευωδιαστό μέσα στη νύχτα -
κι εκεί αργά αφηνόμαστε
ω! αργά να ναυαγήσουμε
μες στην επιθυμία.
Μετάφραση: Ευριπίδης Γαραντούδης
Πηγή: Απ' το προφίλ της Έλενας Λυμπεροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου