Η Θεανώ κοιμάται με τις κότες σ' ένα παράπηγμα. Φορά χειμώνα καλοκαίρι τα ίδια ρούχα και στο κεφάλι της μαύρο μαντήλι. Την κοροϊδεύουν τα παιδιά και της πετάνε πέτρες. Περνά σα φάντασμα από το σπίτι μας και την κοιτώ πίσω απ' τις γρίλιες. Φοβάμαι τα χαώδη μάτια της και τις κατάρες της. Λένε πως κάνει μάγια και πως μιλά στις νυχτερίδες. Λένε ακόμα πως τις νύχτες πηγαίνει και δροσίζεται στη βρύση κάτω απ' τη γέφυρα. Ένα πρωί την πήγαν με το ζόρι στο νοσοκομείο. Δεν την ξανάδα από τότε μα έρχεται καμιά φορά στον ύπνο και μου ζητά κρύο νερό.
Μετράω ως το δέκα, Μελάνι 2018.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου