Μικρά κορίτσια, απ' το πρωί, μπαίνουν στους κήπους, κόβουν
λουλούδια.
«Για τον Κύριο», λένε. Οι γυναίκες σωπαίνουν. «Για τον Κύριο».
Τρίζουν οι καγκελόπορτες. Χτυπούν οι καμπάνες. Χελιδόνια
επιστατούν από ψηλά. Περνούν τ' ακροθαλάσσια λεωφορεία.
Το ξύλινο, ζωγραφισμένο σώμα, πλαγιασμένο. Μήτε εκείνος
δεν ήξερε να αποκριθεί στο βλοσυρό ανακριτή. Μήτε εκείνος
δεν ήθελε να πιεί το ποτήρι. Θα τον ντύσουν ξανά με λουλούδια-
τρείς μέρες και τρείς νύχτες - έτσι. Κ' ύστερα οι ανθρώποι
μην αντέχοντας άλλο: «Αναστήθηκε», θα πουν, και θα
επιστρέψουν
στις καθημερινές δουλειές τους, μ' ένα άνθος επιτάφιου στο πέτο,
μ' ένα κόκκινο αυγό και δυο κουλούρια στην τσέπη.
Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1963-74 Απαντα τόμος Ι' εκδ. Κέδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου