Στο περιβόλι της ζωής θα στήσω την απόχη
σαν έρθει ωραίο σαν όραμα, δειλό το πρωτοβρόχι,
και τα μπουμπούκια των μηλιών κλειστούνε όπως τα χείλη
μιας κορασιάς στο λίγωμα κάποιου φιλιού ένα δείλι.
Και θα σκλαβώσω τα πουλιά, απ’ τον αϊτό ως τ’ αηδόνι
έρμοι να μείνουν των δεντρών οι φουντωμένοι κλώνοι,
κι ορχήστρα απ’ τα πολλά πουλιά θα κάνω πλάι στη βρύση
ν’ ακούσω κάτι απ’ της Εδέμ τ’ απόκοσμο μεθύσι.
Κι ύστερα το πλατιό φιλί στα χείλη μου να νιώσω
του Χάροντα, σαν μελισσιού, στο λούλουδο και τόσο
να λαχταρίσω άλλη ζωή, σαν θα σταλάξει η βρύση,
που έρμο πουλί η ψυχούλα μου στο φως να φτερουγίσει.
Α΄δημοσίευση . 21/9/1905 Περιοδικό Νουμάς τεύχος 160.
Από την έκδοση Ρώμος Φιλύρας, Ποιήματα. Άπαντα τα ευρεθέντα, Φιλολογική επιμέλεια Χ.Λ. Καράογλου – Α. Ξυνογαλά (Θεσσαλονίκη, University Studio Press, 2013).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου