Ηλίας Σιμόπουλος - Φθινοπωρινό τοπίο

 Η ΘΛΙΨΗ του φθινοπώρου

Στόλισε τις αλέες με κίτρινα φύλλα.

Ο άνεμος έφερε στην αυλή μας την οργή

του γυμνού δάσου. Χιλιάδες χέρια

Απλώνουνται ικετευτικά

Στις γωνιές των δρόμων.

Στο κεφαλόσκαλο του σπιτιού

Αποκοιμήθηκε η γιαγιά

Νανουρίζοντας το άρρωστο εγγονάκι της.

Δίπλα της ο παπούς

Με το κομπολόι που πέτρωσε

Στα χέρια του. Το μούρμουρο

Του ανέμου. Το παραμιλητό

Της λεύκας. Η σιωπή.

Πριν σαράντα χρόνια

Τούτο το ταπεινό χωριό

Ήτανε πλημμυρισμένο

Από τραγούδια.

Πριν δέκα χρόνια

Σε τούτο το σπίτι 

Κυκλοφορούσαν ένα σύνταγμα όνειρα. 

Ύστερα

Αλήθεια πώς να την πούμε

Τη συνέχεια; — Ο Θανάσης

Σκοτώθηκε στην Αλβανία.

Το Γιώργη τον κρέμασαν οι Γερμανοί.

Ο Βαγγέλης δικάστηκε ισόβια.

Μείναμε μόνοι. Σε κάθε γωνιά

Ένας τάφος. Σε κάθε τάφο

΄Ενα όνειρο. Σε κάθε όνειρο

Ένα κομμάτι απ' την καρδιά μας.

Την αγαπούμε τούτη τη γη.

Τώρα το ξέρετε γιατί.

Το φθινόπωρο στόλισε τις αλέες

Με κίτρινα φύλλα. Λοιπόν η άνοιξη

Δεν είναι μακριά. Τα φύλλα τούτα

Είναι ο άρτος της γης. 

Πηγή: Ενότητα: «Η έκτη εντολή» στο: Ηλίας Σιμόπουλος, Ποίηση: Τόμος Πρώτος. Αθήνα: Εκδόσεις Γκοβόστη 1989.