Σκουπίδια πήχτρα οι δρόμοι χιλιάδες μοναξιές.
Σε ποιο πολύβουο πεζοδρόμιο της πόλης
έστησες τη ζωή σου
χωμένος σε σωρούς αμέτρητων πραγμάτων;
Χαμένος σε σωρούς απίθανων προσδοκιών.
Πώς να τα σπρώξει το καρότσι σου;
Ψάρι τη νύχτα κολυμπάς τον τρόμο.
Λύκοι
ασβοί, πιο ‘κει νυφίτσες
θηλάζουνε το μαύρο αλεπούδες.
Τα πρωινά γλείφεις πληγές
βόσκεις παραίτηση
σε βιτρίνα
την ιδιωτική σου εκθέτεις μοναξιά.
Ενώ πιο πέρα το πάρκο σε καλεί ν’ ανθίσεις.
Μια πεταλούδα.
Με λάμψη πρόσκαιρη
πουδράρουν τα φτερά της το απαίσιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου