W. B. Yeats - Όταν γεράσεις

Γριούλα νυσταγμένη και κατάλευκη όταν θά ΄σαι

Γέρνοντας δίπλα στη φωτιά, άνοιξε τούτο το βιβλίο

Και διάβασέ το αργά, τ’ όνειρο ανακάλεσε

Τα μάτια σου τ’ αλλοτινά, το αλλοτινό τους βάθος.

Α, τις χαριτωμένες σου στιγμές κι αν λάτρεψαν πολλοί

Την ομορφιά σου αν αγάπησαν αληθινά ή κι όχι,

Μονάχα ένας άντρας ερωτεύτηκε εκείνη την καρδιά σου την πιστή

Τις λύπες σου ως γράφονταν εκφραστικές στο πρόσωπό σου .

Και σκύβοντας ακόμα πιο κοντά στα πυρωμένα κάρβουνα,

Πες σιγανά με θλίψη πια μισοσβυσμένη, πως πέταξεν ο έρωτας

Έγειρε περπατώντας πίσω απ’ τα βουνά

Το πρόσωπό του κρύβοντας στ’ αμέτρητα τ’ αστέρια.

μτφρ. Μ.Παπουτσοπούλου

Το ρόδο ( 1893 )

WHEN YOU ARE OLD

WHEN you are old and grey and full of sleep,

And nodding by the fire, take down this book,

And slowly read, and dream of the soft look

Your eyes had once, and of their shadows deep;

How many loved your moments of glad grace,

And loved your beauty with love false or true,

But one man loved the pilgrim soul in you,

And loved the sorrows of your changing face;

And bending down beside the glowing bars,

Murmur, a little sadly, how Love fled

And paced upon the mountains overhead

And hid his face amid a crowd of stars.

The Rose, 1893.