Θα φύγω και θα πάω τώρα, θα πάω στο Ίννισφρι, κι εκεί
Θα χτίσω μια μικρή καλύβα, φτιαγμένη από λάσπη και κλαδιά:
Εννιά σειρές φασόλια θα ‘χω εκεί, και μια κυψέλη μέλισσες,
Μόνος να ζω στο ξέφωτο, μέσα στο βουητό τους.
Κι εκεί θα βρω λίγη γαλήνη, γιατί η γαλήνη φτάνει στάζοντας αργά,
Στάζοντας απ’ το πέπλο της αυγής, ενώ τριγύρω τραγουδούν τριζόνια.
Εκεί η νύχτα είν’ όλη αναλαμπές, το μεσημέρι λάμψεις πορφυρές,
Και το βραδάκι τυλιγμένο στα φτερά του σπίνου.
Θα φύγω και θα πάω τώρα, γιατί μερόνυχτα πολλά
Ακούω το νερό της λίμνης ν’ αγγίζει με απαλούς ήχους την όχθη.
Κι αν στέκομαι στο θόρυβο της πόλης, στα γκρίζα πεζοδρόμια, το ακούω
Μες στον πυρήνα της βαθιάς καρδιάς.
μετάφραση: Γιάννης Στούπας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου