Μάτση Χατζηλαζάρου - [άτιτλο]

Ακόμα κι αν τ’ αρνηθώ εκατό φορές

η ραχοκοκαλιά της ζωής μου ακουμπάει στον τόπο μου
και σε κάθε έρωτα ήλιο
αμετάκλητα
όπως τούτη η ώρα όταν όλα με γράφουν
όπως τούτο τα’ αγαπημένο πλάσμα
που μ’ αρπάζει απ’ τη νύχτα
χώμα νησιού άγονο και σβολιασμένο
συντρίμμια αρχαίων αγγείων
μαζεμένα στην επιφάνεια του χωραφιού

τσαμπιά από μικρά άσπρα σαλιγκάρια
κολλημένα στα στεγνά κοτσάνια των ασφόδελων
είναι αυτή μια άλλη μορφή αθανάτων

τα ξυρισμένα κεφάλια των παιδιών του χωριού
ξεπερνάνε τη ράχη ενός λόφου
κατεβαίνουμε απ’ το μονοπάτι
εκείνα κουτρουβαλάνε πίσω μας
απ’ τη μια μεριά στην άλλη του τοπίου
ξαναπροβάλλουνε για να μας πετάξουν
γελαστά χωρατά ή μικρά λιθάρια
έπειτα στη μέση του νησιού
αυτά τα σύννεφα των γλάρων φτερουγίζουνε
πίσω απ’ τον χωρικό και τ’ αλέτρι του
τ’ ανακατεμένο χώμα την άνοιξη προσφέρει
τόσο έντονα απολαυστικά.

Ποιήματα 1944-1985. Από τη συλλογή Εκεί-Πέρα Εδώ (Ι). Εκδόσεις Ίκαρος.