Και….
ξαφνικά ένα πρωί
σε τρομάζει
αυτό που βλέπεις στον καθρέφτη σου.
Όλα αποτυπωμένα πάνω του
Αγάπες, πόνοι, χαρές
θαμπώνουν με την αντανάκλαση.
Κρύβεσαι…
τρέχεις στον λαβύρινθο
στη μυστική σου κρυψώνα
μην ταραχτεί η όψη από τις χαρακιές της ψυχής
Δέσμιος των ορατών θριάμβων σου
Δέσμιος των ” πρέπει ” σου.
Αργά πια…
λόγια φτερωμένα οι επιθυμίες
έγιναν στίχοι και αερικά
να ταξιδεύουν με κόκκινες κορδέλες
στο άπειρο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου