[...] Πίσω από το βουνό, πάνω από το βουνό, θα πρέπει να υπάρχει ένα φως που να μας λυτρώσει. Οι δρόμοι και τα δέντρα, τα πάρκα και τα παγκάκια τους, τα λεωφορεία, οι καμάρες και τα ασανσέρ, είναι εμπόδια γιατί σπάζουν το φως, το διαιρούν, το κομματιάζουν. Πάνω από αυτά τα αντικείμενα, πέρα από τον κόσμο της επιφάνειας, πιο βαθιά από τη φλούδα του φαινομένου, πίσω από το βουνό, ένιωθα αχνά ότι το φως πρέπει να 'ναι αδιαίρετο κι εκεί τραβούσα. Τι νόημα θα είχε μια επιστροφή στην ύλη; Όταν πεθαίνεις πρέπει να βρεις μιαν άλλη ατραπό κι όχι να επιστρέψεις πίσω στα στενά πλαίσια μιας πόλης που σε μαχαίρωσε, ενός δέντρου που σε πρόδωσε, μιας διαφήμισης που σε τρύπησε σαν βέλος. Γιατί, το ήξερα, ποτέ δεν θα μπορούσα να γίνω άτρωτος. [...]
Βασίλης Βασιλικός (18 Νοεμβρίου 1933 - 30 Νοεμβρίου 2023)
απόσπασμα από Τ' αγγέλιασμα, σελ. 196, εκδ. Βιβλιοπωλείο της Εστίας, 1961.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου