«Θα ’δινα ένα βασίλειο για μια παιδική νύχτα: οι γρύλοι τα γαβγίσματα μακριά, ένα τραγούδι που
σβήνει, τα ψιθυρισμένα λόγια κάτω απ’ τα δέντρα της ωραίας εξαδέλφης και του μεγάλου αδελφού
που σε λίγο γίνονται στεναγμοί- κι οι δυο τους έχουν πεθάνει από τότε όλα τα λόγια που λέω έχουν
κάτι απ' την θλίψη ενός χαμένου φεγγαριού
και πάντα η αίσθηση ότι ξαφνικά έχω χαθεί
ή τέλος πάντων ότι βρίσκομαι κάπου αλλού από εκεί που ήθελα και ονειρευόμουν
ένας δρόμος μακρύς απ' αυτούς που παίρνει κανείς μόνος του
η νοσταλγία μιας ανολοκλήρωτης αιωνιότητας πριν γεννηθούμε κι ίσως μόνο το ανεκπλήρωτο να
δίνει κάποιο νόημα στη ζωή μας τα παιδιά τρέχουν κυνηγώντας φύλλα ή αινίγματα
Πηγή: Βιολέτες για μια εποχή (1985)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου