Γεώργιος Δροσίνης - Ποιήματα

 Είναι ωραίο τη νύχτα

να πιστεύεις στο φως.

 

Παρηγορήτρα θύμηση

Και ξελογιάστρα ελπίδα.

 

Πώς νάσαι ακριβομίλητος

τ' αηδόνι σε μαθαίνει:

τον ένα μήνα κελαϊδεί

τους ένδεκα σωπαίνει.

 

Ό,τι δεν βλέπουν ανοιχτά

Βλέπουν κλειστά τα μάτια.

 

Τα πιο μεγάλα ανθόκλαδα

στα πιο μικρά ανθογυάλια.

 

Εκεί που στάχτη απόμεινε

Φωτιά θάχει περάσει.

 

Δεν σπάει απόνετα κανένας κλώνος.

 

Βαθυά τη νύχτα

Βαθυά, τη νύχτα, τα μεσάνυχτα,

Με τ' ανοιχτά φτερά του ονείρου,

Πετά η ψυχή μου, σκλάβα ελεύθερη,

Στους μυστικούς κόσμους του Απείρου.

 

Τη νύχτα βλέπει όλα τ' αθώρητα,

Που απόκρυβεν η πλάνα η μέρα.

Τη νύχτ' ακούει όλα τ' ανάκουστα

Στον ατρικύμιστον αέρα:

 

Βλέπει των τάφων τα φαντάσματα

Και τα λευκά στοιχειά των κάστρων

Kι' ακούει των δέντρων το μεγάλωμα

Και το περπάτημα των άστρων.

Ποιητική Συλλογή,  «Φωτερά Σκοτάδια»

Αν έφυγες

Αν έφυγες πιστά, βαθυά κι' αλήθεια αγαπημένος.

Μη σε τρομάζουν χώρες και πέλαγα πλατυά.

Μακρυά, στης γης τα πέρατα να πας, δεν είσαι ξένος:

Ο κόσμος της αγάπης δεν έχει ξενιτιά.

 

Εκείνος, που έρημος γυρνά μεσ' στη ζωή την ίδια,

Μακρυά από της αγάπης τον ξάστερο ουρανό,

Ξένος χωρίς ξενίτεμα, ξένος χωρίς ταξίδια,

Εκείνος είναι ξένος-εκείνον συμπονώ.

Ποιητική Συλλογή, «Φωτερά Σκοτάδια»

Η Ξενούλα

Ξενούλα μου, για σένα,

Που μ' έκανες στα ξένα

Ώρες καλές να ιδώ,

Βαρυά θλιμμένος τώρα,

Σ'του χωρισμού την ώρα,

Τραγούδια τραγουδώ.

 

Του χωρισμού τραγούδια:

Χλωμά, χλωμά λουλούδια

Κομμένα απ' την καρδιά,

Το δάκρυ τα δροσίζει

Κι' ο πόνος τους χαρίζει

Αγάπης ευωδιά.

Ποιητική Συλλογή,  «Αμάραντα»

 

                                                               

Το σπίτι σου ήταν  φτωχικό κι εγώ  το είδα παλάτι

και στο κατώφλι καθιστή βασιλοπούλα εσένα.

----------------------------

«Κάθησα στο κατώφλι να πω το μοιρολόϊ».

                                                       Οι Δυο

Οι δυο πιασμένοι σφιχτά απ' το χέρι

Στου δάσους ήρθαν τ΄ απόσκια μέρη.

Για πάντα αγάπη και πίστη ωρκίστηκαν

Κι' άξαφνα-σώπασαν και χωρίστηκαν.

 

Και τ' αγριολούλουδα τ' ανθισμένα,

Και τα πουλάκια τα ταιριασμένα,

Ρωτά ένα τ' άλλο και συλλογίζονται:

-Μ' αν αγαπιώνται, γιατί χωρίζονται;

Ποιητική Συλλογή, «Κλειστά Βλέφαρα»

                                       

 τετράστιχα από τις «Σπίθες στη Στάχτη»

α) Του τηλεγράφου σύρματα, πέντε γραμμές θωρώ τες,

και γράφουν στο πεντάγραμμο, τα χελιδόνια νότες.

β) Εκείνος που δε τούλαχε, δεν το καταλαβαίνει.

Τι είναι η φωνούλα ενός πουλιού, στην ερημιά ακουσμένη.

γ) Αφίλητοι αγαπήθηκαν, ξαναϊδωθήκαν γέροι,

Και τότε πρώτη του φορά της φίλησε το χέρι.