Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης -Το Καλοκαίρι της Παιδικής Ηλικίας

 Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας είναι η ποίηση. Όλα αρχίζουν με την ποίηση, και τίποτα δεν σταματάει εκεί. Χρειάστηκε να περάσουν ῾῾έτη στον πάγο, έτη πολλά᾽᾽, όπως έγραφε ο ποιητής Γιάννης Τζώρτζης ήδη από τη δεκαετία του 1980, για να αντιληφθούμε ότι το πεπρωμένο μας είναι η ποίηση και ότι η ποίηση είναι η διελκυστίνδα μας ανάμεσα στην περιλάλητη φράση του Ζαν-Πολ Σαρτρ ῾῾Ποιητής είναι αυτός που τον εξόρισαν βίαια από την παιδική ηλικία᾽᾽ και τη φράση του Γκυ Ντεμπόρ ῾῾Ω η παιδική ηλικία! Μα αυτή είναι εδώ. Δεν μπορέσαμε να βγούμε ποτέ από αυτήν!᾽᾽, δύο φράσεις-κλειδιά για όποιον όχι μόνον επιμένει να συνθέτει ποιήματα αλλά και να εμμένει στο ποιητικώς ζην, δύο φράσεις-κλειδιά που προσδιορίζουν μιαν ολόκληρη Weltanschauung, μιαν ολόκληρη κοσμοθεώρηση, καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο μπαίνεις στο παιχνίδι του κόσμου, και ορίζουν τη συμπεριφορά σου απέναντι στους ανθρώπους που συναντάς. 

Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας είναι ο πραγματωμένος έρως, όχι ο φαντασιακός, όχι αυτός των διαρκών αναβλητικών ονειροπολήσεων και ρεμβασμών τον Δεκαπενταύγουστο, όχι αυτός των απανωτών υπολογισμών για το προς τι, όχι αυτός των μάταιων στεναγμών και της άσφαιρης αναποφασιστικότητας, αλλα ο πραγματωμένος έρως, αυτός που σε κάνει να δίνεσαι ψυχή τε και σώματι στον άλλον και να προχωράς χέρι με χέρι μαζί του στην περιπέτεια του καθημερινού βίου. 

Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας ξέρει ότι θα έρθει το ωχρό φθινόπωρο και ο χειμώνας ο βαρύς και η άνοιξη η καμωματού, και γι᾽ αυτό ξέρει να χαμογελάει στις γειτονιές του κόσμου. Το χαμόγελο είναι η καλύτερη διαιώνιση της παιδικής ηλικίας, το χαμόγελο είναι η παιδική ηλικία που δεν παύει να μας συνοδεύει ακόμα και στις πιο κρίσιμες και σοβαρές, ακόμα και αδυσώπητες, στιγμές μας.

Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας είναι η αέναη και αιώνια τακτοποίηση της βιβλιοθήκης. Τα βιβλία είναι τα όπλα της παιδικής ηλικίας. Ο αναγνώστης είναι ο φύλακας του κήπου της παιδικής ηλικίας. Ο κήπος της παιδικής ηλικίας είναι η βιβλιοθήκη. Η βιβλιοθήκη είναι ο πιο πολύτιμος λαβύρινθος.

 Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας δεν είναι όνειρο, δεν είναι χίμαιρα, δεν είναι απάτη, δεν είναι φρεναπάτη. Είναι εδώ και για όλους. Είναι η πραγματική πραγματικότητα για όσους ξέρουν να ποντάρουν τα πάντα σε ό,τι είναι απτό, εφικτό, επιτεύξιμο. Τα επιτεύγματά μας έχουν πάντα να κάνουν με την επιμονή, την υπομονή, τη μέθοδο, και το σύστημα. Οργανώνεις τις επιθυμίες σου και πορεύεσαι προς την πραγμάτωσή τους, πάει να πει προς την πραγμάτωσή σου. Και πραγμάτωση, για όσους εμμένουν στην ποίηση της ζωής, είναι η διαρκής δεξίωση δώρων και η ασταμάτητη προσφορά δώρων.

Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας είναι το μέγιστο δώρο της ζωής, το μέγιστο δώρο στη ζωή. Το να διατηρείς την παιδική ηλικία εντός σου ενόσω κυλούν οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια, οι δεκαετίες είναι ένα εξόχως σοβαρό επάγγελμα. Και όπως σε κάθε επάγγελμα, υπάρχουν καλοί επαγγελματίες και κακοί επαγγελματίες. Ο κόσμος γίνεται πιο όμορφος όσο αυξάνεται ο αριθμός και βελτιώνεται η ποιότητα των καλών επαγγελματιών στο σοβαρό επάγγελμα που είναι η διατήρηση της παιδικής ηλικίας. 

Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας είναι η ευφρόσυνη και δημιουργική μελαγχολία όλων όσοι ξέρουν πολύ καλά πώς να ακούνε το ῾῾βουητό του καταρράκτη του χρόνου᾽᾽. Όταν ζεις μέσα στον ωκεανό του χρόνου, όταν ξέρεις, όπως ο Τζέιμς Τζόις, ότι κάθε Παρασκευή θάβει μια Πέμπτη, δεν μπορείς παρά να περνάς ώρες πολλές μες στη σκιά της μελαγχολίας. Αλλά το τέχνημα, το κόλπο, η ῾῾μόντα᾽᾽ είναι να φωτίζεις αυτή τη σκιά, να μετατρέπεις σε δημιουργικότητα τη μελαγχολία, να τραγουδάς το ῾῾τραγούδι που ξεγελάει τον χρόνο᾽᾽ (άλλος ένας ορισμός της ποίησης, από τον Αντρέ Μπρετόν αυτή τη φορά).

Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας είναι η διηνεκής δύναμη της φράσης του Νίκου Εγγονόπουλου: ῾῾Θαν την τσακίσω εγώ τη νοσταλγία σου᾽᾽. Και έτσι, με νι, θαν, θαν, και πάλι θαν, έτσι: ῾῾Θαν την τσακίσω εγώ τη νοσταλγία σου θα μαχαιρώσω τη μυστική σου χαρά με τ’ άσπρα μου πουλιά που ζουν και φτερουγίζουν μέσα στα μάτια σου᾽᾽. Οφείλεις να τσακίζεις τη νοσταλγία, ιδίως όταν είναι μια νοσταλγία κίβδηλη, μια νοσταλγία-άλλοθι για την ακινησία μες στο παρόν. 

Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας σημαίνει ῾῾να κυνηγώ το πρωί, να ψαρεύω το απόγευμα, να φροντίζω τα ζώα το βράδυ, να κάνω κριτική μετά το δείπνο, όπως ακριβώς μου αρέσει, χωρίς ποτέ να γίνομαι κυνηγός, ψαράς, βοσκός, ή κριτικός᾽᾽. 

Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας είναι οι καλύτερες σελίδες της Γερμανικής Ιδεολογίας των Μαρξ & Ένγκελς — θυμάσαι;

Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας είναι ο ψυχικός/ πνευματικός/ σωματικός αναρχοκομμουνισμός μας. 

Το καλοκαίρι της παιδικής ηλικίας είναι ήδη εδώ!

Πηγή: https://www.facebook.com/gbabassakis/posts/pfbid02Agrf3MSiMN6uXSMaCn2qgC3U81tfFqnzD8eLBmA1T7cuZFr8phh1ZmsJhmjsHmvxl