Δυο βασιλιάδες κι ένας που έστεκε μονάχος
χωρίς στεφάνι δάφνης στο κεφάλι, με λυπημένα μάτια, βασανισμένα
αποσταμένα από τον αδιάκοπο θρήνο
για αμάρτημα που κανενός θύματος το μουγκρητό δεν εξαγνίζει,
με μακρύ, γλυκό στόμα ταϊσμένο δάκρυα και φιλιά,
ντυμένος φορεσιά μαύρη και κόκκινη,
και στα πόδια του μια σπασμένη πέτρα είδα,
και κρίνα να φυτρώνουν ως τα γόνατά του σαν περιστέρια.
Και μόλις τα είδα η καρδιά μου φλογίστηκε
και φώναξα στην Βεατρίκη: «Αυτοί ποιοι είναι;»
κι εκείνη που γνώριζε το ονόματα καλά, απάντησε,
«Πρώτος ο Αισχύλος, δεύτερος ο Σοφοκλής
και τελευταίος (τι χείμαρρος δάκρυα) ο Ευριπίδης)».
μετάφραση Ειρήνη Βρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου