Έλεγε πως θα πιάσει το φεγγάρι
αν έφτανε στην πιο ψηλη κορφή,
αν έστηνε την πιο ψηλή του σκάλα,
αν σήκωνε τα χέρια του ψηλά.
Δεν του αρκούσε το φεγγάρι στη ζωή
(στον έρωτα, στον Αύγουστο,
στα παιδικά τραγούδια),
δεν του αρκούσε το φεγγάρι στο ποτάμι.
Ήθελε το φεγγάρι.
Χάλασε χίλιες σκάλες από τότε,
χίλια άρβυλα ξεσάρκωσε και στράγγισε
χίλιες αναβρυτές•
χίλια άλογα ξεπνόισε σε χίλιες ανηφόρες.
Χίλιες φορές έπιασε το φεγγάρι,
το άφησε χίλιες φορές,
μα στην ψηλότερη κορφή
(στον έρωτα, στον Αύγουστο,
στα παιδικά τραγούδια)
καμιά φορά δεν μπόρεσε να φτάσει.
Πηγή: Σταύρος Ζαφειρίου, Το χρονικό του πάντοτε τελευταίου θανάτου,Εκδόσεις Νεφέλη, 2024.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου