Κι άλλοτε ακούω το θόρυβο μιας άμαξας στις πλάκες της οδού Αγίων Πάντων, με τα παλαιϊκά φθαρμένα κτήρια και τις παντοτινά βρεγμένες στέγες. Πετιέμαι τότε από τον ύπνο μου -παιδί- και τρέχω στο παράθυρο να δω. Έστω και μέσα από τις κλεισμένες γρίλιες. Αμάξια τέτοια δεν υπάρχουν πια. Μαύρα κλειστά, με χρυσαφιές μπορντούρες και κουρτινάκια μωβ στα παραθύρια. Τα σέρνουν πάντα δυό κατάμαυρα άλογα. Κι ο αμαξάς με μαύρη ρεντιγκότα -πως με διακρίνει πίσω απ' τα παντζούρια και μάλιστα ψηλά στον τέταρτο όροφο;- κάθε φορά με χαιρετάει ευγενικά. Βγάζοντας σιωπηλός το ημίψηλό του.
Ορέστης Αλεξάκης. Το Ρόπτρο. Οι Εκδόσεις των Φίλων, 2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου