Κυριακή 19 Μαΐου 2024

Αριστοτέλης Νικολαΐδης - Η κόψη


Όλη σου η ποίηση βρίσκεται εκεί

στην κόψη των βυζιών, στην άκρα

τρυφερότητα του δέρματος

που υπολανθάνει το γάλα, στην έκπληξη,

την έκλειψη και ιδίως στο σβησμένο που,

λευκό που απορροφά το μαύρο βλέμμα

συμπυκνωμένο αφή και γεύση

λιγωμένο από μιαν όσφρηση έλλειψης,

το βλέμμα που άγριο και στοχαστικό

κάνει το άλμα του θανάτου

το υπόκωφο άκουσμα του ποιήματος.


Συγκεντρωμένα ποιήματα 1952-1990, Πλέθρον 1991.


Αναδημοσίευση απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Χρίστος Πλακονούρης - Ξένος

Και τώρα πια είμαι ξένος,  ακόμη και στον τόπο μου πεντάξενος ξένος, τυφλό ελάφι σε φραγμένο πεδίο βολής. Που όλοι με το κορμί σου στα δόντι...