Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και δε βλέπω το πρόσωπό μου.
Εξαφανίστηκα: ο καθρέφτης είναι το πρόσωπό μου.
Είμαι χαμένος
γιατί από το πολύ να κοιτάζομαι σ’ αυτόν τον σπασμένο καθρέφτη
έχασα την αίσθηση του προσώπου μου
ή, τόσο υπολογίζοντάς το, έγινε άπειρο
ή το τίποτα που σ’ αυτό, όπως σ’ όλα τα πράγματα,
κρύβονταν, το κρύβει
το τίποτα που υπάρχει, σ’ όλα όπως ο ήλιος στη νύχτα
κι είμαι η ίδια η απουσία μου μπροστά στο σπασμένο καθρέφτη.
Ενρίκε Λιν Καράσκο ( 1929 -1988 )
Πηγή: «ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ
ΛΑΤΙΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 1892- 1975
Επιλογή- Πρόλογος- Σημειώσεις, Μετάφραση από τα Ισπανικά
Ρήγας Καππάτος – Εκδόσεις : ΕΚΑΤΗ – ΑΘΗΝΑ 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου