Μοράνα, κόρη του ήλιου
Των δέντρων των πουλιών
αγαπημένη κάποτε
Στο ανοίκειο φως της μέρας
άγαλμα στέκεις σκοτεινό
χέρι ωχρό
άδειο από κέρματα
ή μήπως χάδι;
Σου έταξαν κόκκινα σανδάλια
μα εσύ δεν ξέρεις κόκκινο άλλο
από τη μυρωδιά
ζωής
που αιμορραγεί στις φτέρνες σου
προσδοκώντας άνοιξη
Κι αν το άλλο σου όνομα είναι
Περσεφόνη;
Γιολάντα Σακελλαρίου ( 1946 )
Πηγή: « Αόρατο τρωκτικό», Εκδόσεις: Γαβριηλίδης, 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου