την ώρα της σκόλης
όταν το τρυφερό αεράκι
ο Ζέφυρος
φυσά και τους χαϊδεύει
τα μάγουλα
αυτοί καθισμένοι στον πηχτό ίσκιο
ενός βράχου
πίνοντας γάλα
ή κρασί
νανουρισμένοι από το θρόισμα
των φυλλωσιών
και το λιγύ του τζίτζικα τραγούδι
σκαλίζουν ξύλα
ή τα φυσάνε
μα η καλύτερη
δεν είναι ξύλινη
είναι απ’ τα κόκαλα
του αετού, για να φυσάς τη μουσική
ήθελε πρώτα
να μάθεις να πετάς.
Φοίβη Γιαννίση (1964 )
Πηγή: Χίμαιρα, Εκδόσεις: Καστανιώτης - 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου