Θάνος Ανεστόπουλος - Ζήνωνος

δρόμος
που έκλεισε από τα νερά των στεναγμών τους
τόπος
που εξόρισαν τα ανονείρευτα βήματα τους
πόθοι
ανολοκλήρωτοι από σκοτεινά αδιέξοδα
οι φόβοι
των μοναχικών ωρών
μετά απ' τα χιλιάδες γεύματα
τα ραγισμένα οστά
του παρελθόντος
η σάρκα
η καρδία
που ασφυκτιούσαν

τα βαμμένα μοβ βλέφαρα της που ασφυκτιούσαν
τα χαμένα τριάντα κιλά του
δρόμος
που έλιωσε τα παπούτσια του
ώρες αναμονής
στη λασπωμένη Ζήνωνος
ένα πακέτο με τσιγάρα μελλοθάνατα
βιαστικές ματιές
στο προσκέφαλο μίας ανώνυμης πόρτας
γρήγοροι είσοδοι
με το βλέμμα πίσω από την πλάτη
έξω
οι άνθρωποι χαμένοι στο παραμιλητό της τοξικής
νύχτας
μέσα
οι άνθρωποι γαντζωμένοι
απ' την ελπίδα
του τέταρτου
του ογδόου
του επουράνιου ορόφου
πάνω από την βοη της πόλης
πάνω
απ τους ανωνύμους
μικρούς θανάτους
έξω
πάντα
βρέχει
το δράμα στον ομφαλό
της αφιλόξενης πρωτεύουσας
μέσα
στα γκρίζα δωμάτια
ανθίζουν
κλαίγοντας
κάποια λουλούδια

Θάνος Ανεστόπουλος, Αρχίζω με το σ’αγαπώ: Σχέδια και Ποιήματα (2015).