Γιάννης Ρίτσος - Αναπόληση

Το σπίτι καμένο. Απ’ τ’ άδεια παράθυρα

φαινόταν ο ουρανός. Κάτω, στον κάμπο,

μακρινές οι φωνές των τρυγητών. Ύστερα,

ήρθαν τα τρία παλικάρια με λαγήνια,

έβαψαν τ’ άγαλμα με μούστο. Τα σύκα

τα φάγανε αυτοί. Λύσαν τις ζώνες τους,

κάτσανε πλάι πλάι μες στα ξεράγκαθα,

δέσανε πάλι τις ζώνες τους κι έφυγαν.

Γιάννης Ρίτσος. 1966. Μαρτυρίες. Σειρά δεύτερη. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. 1989. Ποιήματα Θ΄ (1958-1967). Αθήνα: Κέδρος.