Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Μία ψυχή

Ὁ ἄγγελος, ὡς λέγουν, τῆς ὑστάτης

πορείας ξεναγός, ἐπαναφέρει

τὴν φεύγουσαν ψυχὴν εἰς τὰ γνωστά της

καὶ εἰς τὰ προσφιλῆ τῆς μνήμης μέρη...

Ἀπηύδησα νὰ κυλινδῶ μοιραίως

τοῦ βίου μου τὸ ἄχθος πρὸς τὸ μνῆμα,

κατάδικος ὡς ἡ ψυχὴ φονέως

ἡ σύρουσ᾿ ἀπὸ τοῦ λαιμοῦ τὸ θῦμα.

Ποία σκληρὰ τὴν θύραν μου χεὶρ κρούει;

Ὀστῶν ὡς θραυομένων εἶν᾿ ὁ κρότος·

τοιοῦτον κρότον πῶς τὸ οὖς ἀκούει;

Τοιοῦτο πῶς τὸ ὄμμα πλήττει σκότος;

Τὰ ἔτη μου ἠσώτευσα εἰς μάτην,

παρεῖδον τὴν στιγμήν μου τὴν ὑστάτην·

εἰς μάτην τὰς φαιδράς, τὰς γλυκυτέρας

ἠρίθμησα τοῦ βίου μου ἡμέρας...

Καὶ ἂν μαζί σου ὑπερβῶ τὰ νέφη,

κ᾿ εἰς τὸν Θεὸν ἡ χείρ σου ἂν μὲ φέρῃ,

τὸ πνεῦμά μου ὀπίσω ἐπιστρέφει

καὶ θεατὴς τῆς γῆς νὰ μείνῃ χαίρει.

Ὡς ξένος ἐν τῷ μέσῳ τῆς ἐρήμου

ζητεῖ τὸν πρὸ πολλοῦ ταφέντα οἶκον,

τῆς προσφιλοῦς ζητεῖ καὶ ἡ ψυχή μου

ἁλύσεώς της τὸν κοπέντα κρίκον.

(1891, 1921)

Πηγή: « ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ – ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΜΟΣ Ε΄

ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ – Ν.Δ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΔΟΜΟΣ – ΑΘΗΝΑ 1988