Jani Malo - Εννέα Ποιήματα

 ΤΑ ΚΟΧΥΛΙΑ

Είχαν ζωή, αλλά δεν είχαν δόξα κάποτε στα βάθη.
Έχουν δόξα, αλλά δίχως ζωή τώρα στην επιφάνεια

ΕΠΕΣΑΝ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ

Σήμερα στο δρόμο με τα κόκκινα δαμάσκηνα
η αγάπη σκότωσε την άνοιξη
και έμεινε άχρωμη η ίδια...

 

ΧΕΙΜΩΝΑΣ

Εκείνη κάπως αργοπορεί πολύ,
ίσως μετράει
τις ρυτίδες μπροστά στον καθρέφτη.
Εκείνος την περιμένει στη δημοσιά
και ξεχνιέται αγναντεύοντας τα γυμνά δέντρα
που βγάζουν selfies στα βαλτονέρια.

 

ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ

Μια νυχτερίδα
κάλυψε το μισό φεγγάρι.
Η σιλουέτα σου φώτισε το άλλο μισό του.

 

ΜΑΚΡΙΑ

Γύρισα φορτωμένος με φθινόπωρο
και τσέπες γεμάτες αστέρια,
εκτός από το αμελές φεγγάρι που παρέμεινε μακριά
κολλημένο στο στήθος σου σαν το κουμπί της ζήλιας.

 

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ

Άκουσα το τραγούδι του τζίτζικα
και κατάλαβα μια μια
όλες τις λέξεις του.
Από τον ίσο που του ’χα κρατήσει
στη μακρινή παιδική ηλικία μου.

 

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

Ο ήλιος απομακρύνεται ειρηνικά.
Το κύμα πλησιάζει ταραγμένο.
Από παιδί ακόμα
έχει μπει στο αίμα μου
τούτο το πύρινο ηλιοβασίλεμα.
Το κουβαλάω μαζί μου
όπου κι αν πάω.
Εξήντα έξι χρόνια
αχθοφόρος.

 

ΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΑΡΓΑ

Αν ξυπνήσεις αργά από τον ύπνο σου,
καταλαβαίνεις ότι η μέρα δεν είναι πια δική σου.
Οι λαοί έχουν ακόμη χειρότερη τύχη
όταν μοιάζουν με θάλασσα στην μπουνάτσα.

 

ΥΠΝΗΛΙΑ

Όχι κάθε κενό που αφήνεις πίσω σου
παύει να πονάει
όταν γεμίζει.
Ένα τέτοιο είναι η υπνηλία της θάλασσας.

 μετάφραση από τα αλβανικά: Νίκος Κατσαλίδας

Πηγή:https://diastixo.gr/logotexnikakeimena/poihsh/17575-ennea-poiimata