Τρίτη 6 Αυγούστου 2024

Vítězslav Nezval - Άσμα ασμάτων


Τα μάτια σου δυο πυροβολισμοί στα τυφλά
Δυο πυροβολισμοί στα τυφλά που όμως δεν αστόχησαν
Δυο πυροβολισμοί στα τυφλά πίσω απ’ του δρόμου τη γωνία όπου περνούσα
Σαν τον φυλακισμένο που αναζητά με αγωνία την άκρη του προαύλιου
Τα μάτια σου δυο τρομπέτες γιορτινές – γιορτινές
Δυο κονταρομαχίες όχι εκ του συστάδην
Δυο καμπάνες
Δυο σφραγίδες σήμαντρα
Τα μάτια σου δυο ποτηράκια κώνειο
Τα μάτια σου δυο φίμωτρα με τη σιωπή για πάντα
Δυο καλαθάκια φτιαγμένα με βέργες λυγαριάς
Δυο δοκιμαστικοί σωλήνες
Δυο τροχίσκοι ωρολογίου από ορείχαλκο
Τα μάτια σου δυο καλέντουλες
Τα μάτια σου δυο πλούσιες ρίμες
Τα μάτια σου δυο μικροσκοπικά στρατιωτικά ταμπούρλα
Δυο πένθη σε κηδεία δυο σάλτα απ’ το παράθυρο στο δρόμο
Τα μάτια σου δυο νύχτες εντελώς στεγνές από όνειρα
Σαν ζυγός φαρμακείου
Σαν καραμπίνα δίκαννη
Σαν διπλό αντίο
Τα μάτια σου σαν δυο άνθη κακτοειδούς
Σαν της παλάντζας τη μοναδική χειρολαβή
Σαν μυθιστόρημα σε δυο μέρη
Σαν ρόδο τσακισμένο στα δυο
Σαν τον τροπικό του καρκίνου και σαν τον τροπικό του αιγόκερω
Σαν το δουκάτο το κίβδηλο δίπλα στο δουκάτο το γνήσιο
Σαν δυο ναι δυο χαλινάρια
Σαν τη θάλασσα και τη στεριά σαν δυο δίδυμα παιδιά σαν δειλός αναστεναγμός διπλός στα χείλη σου
Τα χείλη σου είναι σαν παράσημο κόκκινο
Που όταν το βλέπει το καπέλο σηκώνεται όρθιο και βγάνει φτερά
Και όταν απομακρύνεσαι σε ακολουθεί κοιτάζοντάς σε εκ δεξιών
Να δει πόσοι ακριβώς ορκίζονται σ’ εσένα
Τα χείλη σου είναι γάζα τρυφερή βελούδινη
Που της αρέσει να γέρνει προς τη γλάστρα με τα καπνά
Η ηφαιστειακή έκρηξη ενός κρατήρα με ροδάνθη
Μύγα με καύσωνες στο φουλ αναμμένους
Τα χείλη σου δυο ψαράκια όπου γυαλίζει το ένα το άλλο
Ένα τσακμάκι με την ίσκα του
Ένα καφεκούτι για διάφορα είδη
Τα χείλη σου σαν δυο τιμητικές κορδέλες
Τα χείλη σου είναι το καυτό κάρβουνο όπου ανάβουν οι αναμνήσεις μου
Είναι ένα τεράστιο σαρκοβόρο φυτό
Λοφίο αλέκτορος είναι
Τούρτα φρούτων το πρωί
Τα χείλη σου είναι μανιτάρι που αιμορραγεί
Είναι κυψέλη θερινή
Τα χείλη σου είναι μονόγραμμα μυστηριώδες
Τα χείλη σου είναι βαρκούλα βαμμένη κόκκινη
Τα χείλη σου είναι ζαχαριέρα
Αλλά και κάμπος που ‘χει αγριοπαπαρούνες με στημένα πάνω τους αγάλματα
Τα χείλη σου είναι κλωστήριο χρυσού
Ο βυθός της θάλασσας κρατήρας της σελήνης
Τα χείλη σου είναι μαργαριτοθήκη
Τελευταία επιθυμία ενσφράγιστη
Πύραυλος εξαπολυμένος
Ωρολογιακού μηχανισμού ελατήριο
Τα χείλη σου είναι έκλειψη σελήνης
Έκλειψη ηλίου
Έκλειψη αφροδίτης μα και γης στα χέρια σου
Τα χέρια σου είναι ψαλίδια που μου κόβουνε κομμάτια τ’ όνειρο
Τα χέρια σου είναι αράχνες
Ενώ η πλάτη σου φρικιά σαν το παγόνι
Τα χέρια σου είναι κομμάτια παγερά
Τα χέρια σου είναι μπουμπουκάκια
Τα χέρια σου είναι σαν τις στάλες της βροχής
Πάνω σε στήθη που φτιάχνουν έναν μικρό μύλο στροβιλώδη
Τα στήθη σου είναι αντικατοπτρισμοί
Σαν μανιτάρι είναι καπνογόνο
Τα στήθη σου είναι σαν κυκλώνας που από κάτω του γεννιούνται δυο φλόγες σαν ρουμπίνια
Τα στήθη σου είναι αληθώς σφηκοφωλιά
Μια κλεψύδρα και δυο μικρές σιμιγδαλένιες αγελάδες
Και ένα πουλί που τουρτουρίζει
Τα στήθη σου είναι δυο πολύ μικροί λύχνοι λαδιού
Δυο όμηροι ούτως ειπείν από σεβρό
Μικρές ηλεκτροκίνητες αμαξοστοιχίες
Ανθόγαλα που βράζει και κοχλάζει
Τα στήθη σου είναι φίδια που ξεπαγώνουνε στον ήλιο
Δυο φελλοί στη μπούκα των υδάτων
Δυο μοναχικοί – μοναχικοί αμανίτες
Τα στήθη σου ορθωμένα σαν σκαντζόχοιρος
Τα στήθη σου που εκτοξεύονται όντας ήδη εν πτήσει
Τα στήθη σου δυο καμέλιες στα χέρια της νύχτας
Δυο περιστέρια στα δάχτυλα κάποιου λωποδύτη
Δυο σιφόνια
Τα στήθη σου είναι καμπανάκι χριστουγέννων για δυο φωνές
Σαν οπάλιο
Σαν διπλό μαστιγίου πλατάγισμα
Σαν ολόφρεσκο κουνουπίδι
Σαν δυο κόμποι στο μαντίλι
Σαν ανατολή και δύση ηλίου σαν ανατολή και δύση αφροδίτης και διός επάνω στην κοιλιά σου
Η κοιλιά σου είναι σάμπως σφαιροειδές αστροπελέκι
Που ξεκαψαλίστηκε απ’ το άρωμα κάτι καρπών απάνω σε κλαράκι ακόμα
Η κοιλιά σου είναι λιανή σκαλίτσα από βούρλα καμωμένη
Η κοιλιά σου είναι ζωάκι με λοφίο κούρκου
Γιγαντιαία είναι η κοιλιά σου αιματορουφήχτρα
Γλίστρημα αδέξιο πάνω στον πάγο
Η κοιλιά σου είναι τσουκνίδα υδρόβια
Φυλλαράκι ραπανιού ή φωτιάς γλωσσίδι
Η κοιλιά σου είναι ανεμόμυλος
Και η φτερωτή του που κομματιάζει τους πνιγμένους
Είναι μια φτερωτή τροχός που εξαρθρώνει ένα – ένα τα μέλη
Άσπρη ψείρα απ’ τα σαγόνια που αρθρώθηκαν ενόσω προσεύχονταν
Η κοιλιά σου είναι γύψος πλυμένος ξεβγαλμένος
Ψωμάκι ζυμωτό δίκρανο πυρπολημένο
Καγκουρό που ξεχειμώνιασε
Θολός καθρέφτης και υποθαλάσσια εσπέρα
Η κοιλιά σου σύννεφο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα
Βούρκος πάνω στην κορφή μιας νύχτας με φεγγάρι
Η κοιλιά σου οργάντζα βαπτισμένη σε μελάνη μαύρη σινική
Το φύλο σου είναι μι’ αξιοθαύμαστη απάτη
Βουρκόφλογα ή και αλιφασκιά
Το φύλο σου μοιάζει πίπιζα από ιτιά σκισμένη
Μοιάζει υπόλοιπο από σαπουνάκι ρεζεντά
Είναι σαν το στόμα νεροσκούληκου
Σαν μπιζελάκι ολοκαίνουργιο
Σαν υγρό ματάκι ερωτευμένο
Σαν λιμπελούλα
Σαν μιμόζα αισχυντηλή
Το φύλο σου σαν πυγολαμπίδα στην καρδιά ενός ρόδου εκατόφυλλου
Είναι σαν της κουφοξυλιάς την ψίχα το μεδούλι
Σαν τις λευκές ίνες της ασβέστου που επυρακτώθηκαν
Σαν μείγμα από ζύμη μανόλιας και μαύρο αλεύρι σικάλεως
Σαν ροδαλό μαόνι που το ‘χει ροκανίσει το σαράκι
Οι γάμπες σου είναι το αντάμωμα δυο κεραυνών
Δυο μελαγχολιών
Δυο αργών καπνών
Οι γάμπες σου είναι σαν μικροί – μικροί γυρίνοι
Σαν εκρήξεις μαγνησίου
Σαν νύχτες του χειμώνα
Σαν μακρές εξισώσεις
Οι γάμπες σου σαν μεθυσμένοι τρύγοι
Σαν χορός στο λιμάνι
Οι γάμπες σου σαν πόλεμος
Η αγκαλιά σου είναι φλόγα οξυγονούχα
Πεταλούδας πέταγμα ανάρπαγμα
Προπέλα πλοίου
Οι γοφοί σου είναι ιπποδρομία
Οι γοφοί σου είναι σωλήνες του Γκάισλερ
Οι γοφοί σου είναι η οκνηρία που εξανθρωπίστηκε και απέκτησε πρόσωπο
Ο θόρυβος ενός αργαλειού ο ίσκιος κάποιας βιόλας
Το μέτωπό σου είναι σπινθήρας
Τα δόντια σου είναι πρέσα
Τ’ αφτιά σου είναι ερωτηματικά λατινικά και είναι σαστισμένα τα ‘χουν χάσει
Ο λαιμός σου είναι καταρράκτης
Και είσαι σαν η ημέρα που νυχτώνει νύχτα που ξημερώνει μέρα που γεννάει συνεχώς αντικατοπτρισμούς και αδιαλείπτως

 Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής

ΠΗΓΗ: Τα μάτια σου δυο πυροβολισμοί στα τυφλά – Αναγνωστικό υπερρεαλιστικών ποιημάτων | Εκδόσεις: Ρώμη, 2019  

Αναδημοσίευση από:https://exitirion.wordpress.com/2020/05/21/vitezslav-nezval/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου