Νάνος Βαλαωρίτης - Μία ιστορία χωρίς τέλος

Άνθρωποι-πουλιά ήρθαν να κατοικήσουν τις φρατζόλες της φωτιάς
Σ’ ένα ποτήρι νερό δισεκατομμύρια μικρόβια έφτιαξαν τη φωλιά τους
Σ’ ένα ποτήρι νερό βουτάς τα χείλια σου σαν φεγγάρι
Σ’ ένα ποτήρι νερό πέφτουν τα νιάτα σου και πνίγονται
Ώσπου να περάσει η δίψα τους
Άνθρωποι-αρκούδες ήρθαν να κατοικήσουν τις στέππες της καρδιάς μου
Σ’ ένα κλουβί φυλακισμένο ένα πουλί τραγούδησε
Σ’ ένα κλουβί χρυσελεφάντινο κλείσανε μιαν ελπίδα
Σ’ ένα κλουβί με βάλανε και μένα
Πριν να γίνω όπως όλος ο κόσμος
Άνθρωποι-αράχνες υφαίνουν τις κλωστές τους πάνω στα δέντρα της σκέψης μου
Οι σκέψεις μου περνούν ανάλαφρες απ’ το μυαλό μου όπως στα σύννεφα
Ο άνεμος ήρθε να χαλάσει τη συνοχή της ιστορίας μου.

Πηγή: Νάνος Βαλαωρίτης, Η πουπουλένια εξομολόγηση, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα, Μάιος 1982, σ. 44.

Αναδημοσίευση από: https://www.facebook.com/costasreousis/posts/pfbid0dCt161SY7yiaggirGhJuRzqJYFUrbuos2tbRXUSby3n2WYdjNyGVDvtwLqjAZC9cl