Βγήκαν τα φεγγάρια του τρελού ανάποδα
Υπερπηδώντας τ’ αναρίθμητα στίφη
Όπως ένα καράβι πηδά χτυπώντας την πρύμνη του
στην κάννη ενός τανκ,
σε φούστα μεταγωγικού,
σε αλυσιδωτή αντίδραση αστραγάλου,
σε όλα εκείνα που μουσκεύουνε τη νύχτα όταν βγαίνει το φεγγάρι
όπως πάντα απ’ Ανατολή σε Δύση
και εν πάση περιπτώσει να μην πολυλογώ
σε άλλα λόγια − αφού
για δίστιχο το πήγαινα εξαρχής,
Τα κίτρινα τα μάτια σου
Βυθίζουν τάνκερ στην καρδιά μου.
Παραθαλάσσιο Οικόπεδο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου