Εντολοδόχοι του πεπρωμένου
Να παίξουμε χαρτιά
Μάθανε πόσο έκδοτος είμαι στα παίγνια
Πόσο βολικός αντίπαλος είμαι εν τέλει
Με το δρεπάνι του έκοψε ο πανταχού παρών
Μην πεις πως πήραμε όλοι
Τον ίδιο αριθμό φύλλων
Πως το μερτικό μας ήταν ίσο
Γιατί αλλιώς βάρυνε
Στου καθενός τα χέρια η μοίρα
Άλλοι βρέθηκαν με έτοιμο χρώμα
Στρωμένο χαρτί θριάμβου
Κάποιοι πάλι έχασαν το χρώμα τους
Λες και η μοίρα τους έκαιγε τα δάχτυλα
Βιάστηκαν να πετάξουν τα χαρτιά τους
Και να φύγουν βλαστημώντας την τύχη τους
Μερικοί κι ας ήταν ριγμένοι
Δεν εγκατέλειψαν τις θέσεις τους
Βέβαιοι πως θα αλλάξει το φύλλο
Κι άλλοι μπλόφαραν με υπονοούμενα ισχύος
Κερδίζοντας έστω τις εντυπώσεις
Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει
Ή αν έχει τέλος αυτή παρτίδα
Εγώ συνέχεια λέω : «Μέσα»
Κάποιος κοιτάζει τα φύλλα μου
Μα το περνάω στο ντούκου
Ασ’ τους μωρέ να κρυφοκοιτάζουν τη νίκη
Η ήττα μας είναι αναπόφευκτη
Όσο κι αν ανακατεύουμε την τράπουλα
Έτσι σημαδεμένη που είναι
Με αόρατη μελάνη λυγμού
Καρδιές είμαστε από τραπουλόχαρτα
Που καταρρέουν
Από τόσα δάχτυλα και τζόγο
(Από τη συλλογή «Ιπποκράτους 15», εκδ. Σαιξπηρικόν, 2011)
Πηγή : Andro.gr [ https://www.andro.gr/empneusi/poems/5/ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου