Ναπολέων Λαπαθιώτης - Παραμύθι

   

Μιά φορά κι ένα καιρό,
πάνε τώρα χρόνια,
σ' ένα τόπο μακρινό,
ζούσαν μεσ' στα χιόνια.

Πάγωναν τα λούλουδα,
μίσευαν τ' αηδόνια,
καλοκαίρι ζύγωνε
κι ήταν όλο χιόνια!

Μάτια πάντα σκοτεινά,
μέτωπα σκυμμένα,
κι άνθρωποι δε βάδιζαν
με ρυθμό κανένα...

Μιάν αγάπη πέρασε,
-μετά πόσα χρόνια;-
και τα μάτια δάκρυσαν
κι έλιωσαν τα χιόνια...