Μια ευθεία, ένα χρώμα, μάλλον μπλε, οι ρόδες να στριγκλίζουν και γύρω ένα κοκτέιλ χρωμάτων: από δέντρα, θάμνους, σκόνη, σύννεφα, ήλιο και πολλές φορές λάσπη. Τα μάτια του τέσσερα και τα χέρια στο τιμόνι στιβαρά και αέρινα. Η μορφή αετίσια και οι ώμοι του να καταπίνουν τις αποστάσεις. Χωρίς υστεροβουλία αγωνίζεται. Έχει κερδίσει πολλές φορές κι έχει χάσει άλλες τόσες. Δεν ξέρω γιατί διάλεξε αυτό το σκατένιο επάγγελμα. Κάποτε έγραφε κάτι ποιήματα που τα αντικατέστησε με την ταχύτητα. Χειμώνα, καλοκαίρια, αυτός τρώει τις αποστάσεις με μια ματιά. Στο τέρμα τον περιμένει κάποια Υβέτ ντυμένη στα μεταξωτά. Είμαι μανεκέν. Ανοίγουν τις σαμπάνιες, ανοίγουν τη λύπη τους. Αυτός είναι ήδη φευγάτος για τον επόμενο αγώνα. Το πόδι του πατάει τέρμα το πεντάλ και είναι μόνος για τις επόμενες μέρες της προετοιμασίας. Πάλι μια ευθεία κόκκινη είναι η ζωή του.
Θανάσιμα επαγγέλματα (μικρά πεζά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου