Η κονταρομαχία
Το τοπίο γυμνό
Ξυρισμένος ο αγρός
Και δυο λόφοι
Είναι ο μαύρος και ο άσπρος ιππότης
Σταυρωτά κάθε τόσο ορμούν
Τα κοντάρια μπροστά τα κρατούν
Και σηκώνεται σκόνη
Έχει και συνέχεια
Της κυρά Ροδαλίνας της κάπνισε
Για ιππότες και τέτοια
Που έχουν λιώσει
Η πανοπλία τους καβαλικεύει
Σαν κάσα άδεια απ΄ το νεκρό της
Κι ενώ καλπάζουν
Κούφια χτυπάνε
Χαλαρωμένα τα μέταλλά τους
Απ΄ τις αρθρώσεις
Ιππότης βάζει στην πανοπλία
Το θάνατό του
Σαν κάσα άδεια απ΄ το νεκρό του
Από το βιβλίο Οι παλάβρες της κυρα-Ροδαλίνας, Αθήνα, Ύψιλον, 1984, σ. 13
...........................................................................................................................................
Το άλλο του πράγματος (σ. 21)
Μικρές σημειώσεις για την ποίησή μου.
Είναι πράγμα
Το άλλο του πράγματος
Γιατί ενάντιο σε μένα
Και όμορφο
Το πλησίον που χάνεται
Το μετατρέπω σε ρήμα
Εννοείται ο αέρας
Και βόσκει
Ψηλώνοντας απ΄ το χόρτο
Το πράσινο ως χρώμα
Επιμένω στα παραδείγματα
Εξηγώ έτσι κάθε αντικατάσταση
Στη φύση της γλώσσας
«Στο θόλο του ομιλούμενου…»
Στο ρόλο του ομιλούμενου
Η λέξη εξαντλείται ως πράγμα
Και τότε το πράγμα υπάρχει
εξ αρχής
Άγλωσσοι οι ποιητές
Γίνονται ποιητές
Έτσι όπως εγώ τους θέλω
«Η γλώσσα σκεπή…» (σ. 28)
Η γλώσσα σκεπή
Εγώ, ως πράγμα φωνής
Άλεκτο
Ελένη Βακαλό (1921-2001)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου