Όταν η ώρα της ποίησης έρθει, γίνονται αλήθειες
τα πιο απατηλά του κόσμου, κι είναι παράξενο'
το φως ασάλευτο είναι, μα το νερό κυλά.
Η σκέψη παίρνει τη γραμμή της - σχήμα ιδιότροπο.
Δεν ξέρω τι να κάνω για να το εξηγήσω,
ούτε να το σταματήσω μπορώ' το απαγορεύουν
οι λόφοι, όταν σμίγουνε την ιστορία τους,
οι συνοικίες, που γίνονται πόλη μεγάλη.
(1964)
Κυριάκος Χαραλαμπίδης, Ή άγνοια του νερού, 1967
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου