Στο δάσος χώριζαν δυο μονοπάτια
και να τα πάρω δεν γινόταν και τα δυο
κι ώρα πολλή, όσο έφταναν τα μάτια
πού πάει και σβήνει το ένα τους να δω.
Κι έπειτα πήρα τ’ άλλο, εξίσου ωραίο,
κι ίσως να τ’ άξιζε στ’ αλήθεια πιο πολύ,
τη χάρη του έχω, τη σκιά του να τη λέω,
αν κι απ’ το διάβα εκεί παλιό και νέο
είχε η χλόη του κι εκείνου πια τριφτεί.
Στο πρώτο φως ολόιδια είχαν προβάλει
για να τα περπατήσω εγώ.
Ω, τό ’να για μια μέρα τ’ άφησ’ άλλη!
Μα όπως σε δρόμο ο δρόμος φέρνει πάλι
πίσω αμφέβαλα αν θα ξαναρθώ.
Χρόνια από τώρα, μ’ ένα αχ πνιγμένο
θα τα ιστορώ σε κάποιους όλ’ αυτά:
δυο μονοπάτια εμπρός, το μέρος ξένο,
και πήρα το πιο λίγο πατημένο,
αυτό έκανε όλη τη διαφορά.
Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου