Γιάννης Πατίλης - [άτιτλο]

ΔΕΝ ΞΕΡΩ τον κόσμο
Πριν απ' την πτώση του. 
Ξέρω μόνο την πτώση.
Γι' αυτό καθημερινώς την εορτάζω. 
Ιδίως τα μεγάλα φωτεινά μεσημέρια. 
Όταν κάθομαι στις ερημωμένες πλατείες 
Και χαιδεύω με τα μάτια μου 
Αυτά τα θρύμματα.
Τις απτότατες αποδείξεις
Της ζωής μου.
(Αφού ζωή είναι αυτό
Που θρυμματίζεται.)

Ζεστό μεσημέρι