Ο ΧΡΟΝΟΣ μου ο πεντηκοστός ήταν φευγάτος
Κι ήμουν εγώ, άντρας μονάχος,
Σ' ένα γεμάτο του Λονδίνου καφενείο
Μ ̓ άδειο φλυτζάνι κι ανοιχτό βιβλίο
Στού τραπεζιού το μάρμαρο το κρύο.
Κι ενώ τα γύρω μου κοιτούσα αφηρημένος,
Ενιωσα ξάφνου να 'μαι φλογισμένος·
Και είκοσι λεπτά, λίγο πολύ,
Τόση μου φάνηκε η χαρά μου εκεί,
Ήμουν ευλογημένος κι ευλογούσα τη ζωή.
Από τη σελίδα του Fb: Ένα ποιηματάκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου