ΚΛΟΠΗ
Σε κείνο το μικρό σπιτάκι
Χίλιοι καλοί χωρούσαν πάντα
Δε μιλώ για τους άλλους
Που μας πήραν τη βούκα απ' το στόμα
Εκείνοι πεινούν ακόμα
Δε χορταίνει κανείς με τα κλεμμένα
ΑΜΥΝΑ
Πρέπει να μάθω να πελεκώ
Αυτή την πέτρα
Να ζωγραφίζω πάνω στην πέτρα
Να την κοιμίζω σαν μωρό
Στον κόρφο μου να τη ζεσταίνω
Με κάθε είδους συμπεριφορά
Με χίλιους τρόπους
Να μην ξυπνήσει η πέτρα μου
Κάποιο πρωί
Και με χτυπήσει
(ΤΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ, 1978)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου