Τόλης Νικηφόρου -το τίποτα που ήταν τα πάντα»

από τις γαλήνιες παρυφές της πόλης

 και το άνετο διαμέρισμα χρόνια τώρα 

νοσταλγώ το γυμνό πολύβουο κέντρο 

όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα

σαν μακρινό όνειρο μου φαίνονται

 το σπίτι μας και η γειτονιά 

οι φίλοι και τ' άγρια παιχνίδια 

στην απέραντη κακοτράχαλη πλατεία

έζησα μια ζωή πλούσια σε γνώση 

και σε κάθε είδους περιπέτειες 

από την αφθονία όμως σήμερα 

η ψυχή μου πάντα φτερουγίζει 

στην εποχή της στέρησης 

στους λασπωμένους δρόμους 

και τα ματωμένα μου καλάμια 

απ' τις κλωτσιές στο δίτερμα

το τίποτα του τότε ήταν τα πάντα

(Από τη συλλογή «Ένα καθαρό μαντήλι», εκδ. Μανδραγόρας, 2024)