Δημήτρης Καταλειφός - Σχεδία

Οι νύχτες από εκεί και πέρα τεμαχίζονταν.
Μεγάλα κομμάτια, μικρά κομμάτια, κουρέλια, ξέφτια.
Ορθάνοιχτα μάτια, κλειστά μάτια, μάτια μισόκλειστα.
Σηκώνεται και περπατάει στα σκοτεινά,
επιστρέφει και πέφτει στα χρόνια.
Άλλοτε επιπλέουν οι ζωντανοί,
άλλοτε οι πεθαμένοι.
Έρχονται κατά κύματα.
Το κρεβάτι μια σχεδία
ενόψει τρικυμίας
που επέρχεται.
Αυτός πάντα πνίγεται στο τέλος.

Επί κλίνης κρεμάμενος