Πώς γίνεται κείνο το χέρι
το ακούραστο, το αφειδώλευτο
σε χάδια μητρικά να μαρμαρώσει;
Γκρίζο κι ασάλευτο σαν από
λασπωμένο χιόνι, δεν αποζητά
άλλα χέρια, δε διώχνει καν τη μύγα
που βόσκει πάνω του. Ξέπεσε πια
σε πράγμα άδειο, αδιάφορο.
Θεέ μου
απ’ όσα αδυνατεί ο λογισμός
να δεχτεί, το πιο δύσκολο
είναι το «εις χουν απελεύσει»
για τούτη τη φτερούγα της αγάπης.
Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Ηλία Κεφάλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου