Ελεγεία του απόλυτου
Δε γλυτώνει κανείς της ομορφιάς
Φέγγουν των πόθων της οι φθόγγοι
και ψηλώνεις
Ύστερα αναλαμβάνει ο καιρός
υπεύθυνα την πτώση.
Ακοίμητο σκοτάδι
Πόσες γλώσσες ξέρει ο θάνατος;
Πόσους υποδύεται γνωστούς
κι όλους τρυφερά με το μικρό μας
μας καλεί.
Πηγή: Μαύρο βαμβάκι, Αθήνα: Μελάνι 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου