Πρόδρομος Χ. Μάρκογλου - Απόπειρα για ένα τραγούδι

Στην Ελένη

Οι λέξεις που μαθαίναμε τρίζουν στη φωτιά
Στάχτη τα λόγια, σκόνη τα σύμβολα
Εικόνες-Είδωλα σε παραβολικούς καθρέφτες χάθηκαν

Κι η εποχή ζητά ένα σφρίγος διαφορετικό
Κι η καρδιά στένεψε πηγάδι σκοτεινό

Πάλι το ποίημα, ακαριαία ένωση, παίρνει μιαν άλλη τροπή
επιβάλλεται στη φωνή μου

όμως εσύ ποια είσαι που επιμένεις ανερμήνευτη
Λοιπόν:
              Είσαι τρυφερή βροχή
              Ανοιξιάτικος δρόμος νυχτερινός

              Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη
              Με την ηλικία της θάλασσας στα μάτια

              Μ’ έναν μεγάλο ήλιο στα μαλλιά

Που πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει

Όμως εσύ ποια είσαι που αναβοσβήνεις σα δίλημμα
          Είσαι το κλειδί που γυρίζει μαλακά στην κλειδαριά
          Το μολύβι που γράφω
          Το μαχαίρι που κόβω το ψωμί
          Ο ηλεκτρικός λαμπτήρας στο σκοτεινό δωμάτιο
          Ωραία σαν γραφομηχανή

                     Αεροπλάνο jet

          Ωραία όπως ρουλεμάν

                     Στρόφαλος
          Ωραία σαν ηλεκτρονικός εγκέφαλος
          Ωραία όπως αδιάβαστο βιβλίο

Που πήγε η μέρα η δίκοπη κι άδειασε το ποτάμι

Κι όμως είσαι γαλαξίας ολόφωτος
Στον ύπνο μου λάμπεις
Ενδοφλέβια ρέεις στην καρδιά μου.

21 του Μάη 1970

Συνοπτική δοκιμασία, 1980